Od stycznia 2021 r. w związku z ustawą z dnia 27 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2020, poz. 2419), tzw. ustawa Slim VAT, obowiązują nowe zasady rozliczania korekt podatku. Przepisy istotnie zmieniają sposób ujmowania korekt „in minus” u sprzedawcy i nabywcy, a także potwierdzają praktykę wynikającą z orzecznictwa sądowoadministracyjnego w zakresie korekt podatku „in plus”.
Ustawodawca wprowadził dla podatników możliwość stosowania do końca 2021 r. korekt podatku „in minus” na zasadach obowiązujących w 2020 r. Mówi o tym art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 27 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw. Zgodnie z jego treścią: w przypadku faktur korygujących wystawionych po dniu 31 grudnia 2020 r. w związku z obniżeniem podstawy opodatkowania, o którym mowa w art. 29a ust. 13 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, lub w związku ze stwierdzeniem pomyłki na fakturze, o którym mowa w art. 29a ust. 14 ustawy zmienianej w art. 1, podatnicy podatku od towarów i usług w okresie do dnia 31 grudnia 2021 r. mogą stosować przepisy ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, jeżeli wybór stosowania tych przepisów zostanie uzgodniony na piśmie pomiędzy dostawcą towarów lub świadczącym usługi a ich nabywcą przed wystawieniem pierwszej faktury korygującej w roku 2021 r.
Powyższa regulacja dotyczy korekt faktur wystawionych na podstawie w art. 29a ust. 13 ustawy o VAT lub art. 29a ust. 14 ustawy tej ustawy. Pojawiają się opinie, że powyższa możliwość stosowania „starych” zasad korygowania podatku odnosi się wyłącznie do sprzedawcy, nie dotyczy natomiast nabywcy wobec braku wymienienia w ww. przepisie art. 86 ust. 19a ustawy o VAT.
Nie sposób zgodzić się z takim poglądem. Pomimo tego, że art. 13 ust. 1 ww. ustawy z dnia z dnia 27 listopada 2020 r. nie odnosi się bezpośrednio do nabywcy, jak i nie referuje do treści art. 86 ustawy o VAT, to jednak bez wątpienia ma zastosowanie również do nabywcy.
Regulacja powyższa wskazuje na „podatników”, którzy mogą stosować „stare” przepisy dotyczące faktur. Jednak nie jest jasne, czy mowa wyłącznie o sprzedawcach, czy też o sprzedawcy i nabywcy.
O tym, że ww. przepis dotyczy obu stron transakcji bezspornie świadczy konieczność uzgodnienia na piśmie pomiędzy dostawcą towarów lub świadczącym usługi a ich nabywcą stosowania regulacji obowiązujących do końca 2020 r. Gdyby bowiem art. 13 dotyczył wyłącznie sprzedawcy zbędne byłoby zawieranie na piśmie uzgodnienia pomiędzy stronami transakcji. Przecież o tym, że sprzedawca wybierałby określony reżim postępowania (stare lub nowe przepisy) nie musiałby wiedzieć nabywca, a nawet gdyby o tym wiedział, to wiedza ta byłaby dla niego zbędna.
Potwierdza to również treść art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 27 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, gdzie wskazano, że rezygnacja z wyboru stosowania zasad korygowania podatku musi być uzgodniona na piśmie pomiędzy dostawcą towarów lub świadczącym usługi a ich nabywcą.
Ponadto z treści art. 13 ust. 1 ustawy z 27 listopada 2020 r. wynika, że uzgodnienie dokonane na piśmie pomiędzy sprzedawcą a nabywcą skutkować ma stosowaniem przepisów ustawy o VAT w starym brzmieniu (podatnicy podatku od towarów i usług w okresie do dnia 31 grudnia 2021 r. mogą stosować przepisy ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym). I we wskazaniu dotyczącym stosowania „starych” regulacji nie ma odesłania wyłącznie do art. 29a ustawy o VAT dotyczącego sprzedawcy, lecz jest również odesłanie do art. 86 ustawy o VAT, przepisu mówiącego o korektach dokonywanych przez nabywcę, gdyż ustawodawca mówi o stosowaniu przepisów (całej) ustawy zmienianej w art. 1, tj. ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do końca 2020 r.
Z powyższego wynika, że art. 13 ustawy z 27 listopada 2020 r. dotyczący możliwości stosowania korekt podatku na „starych” zasadach dotyczy sprzedawcy, jak i nabywcy.