Na początku listopada 2019 r. na stronie Ministerstwa Finansów w zakładce „Pytania i odpowiedzi” dotyczącej wykazu podatników – tzw. biała lista podatników pojawiły się nowe odpowiedzi na pytania. Wśród nich pojawiło się pytanie i odpowiedź dotyczące możliwości zapłaty kartą płatniczą od 1 stycznia 2020 r., kiedy to zapłata za transakcję, której wartość będzie przekraczała 15.000 zł będzie musiała być dokonana na rachunek rozliczeniowy kontrahenta – podatnika VAT zarejestrowanego jako czynny – którego numer rachunku bankowego został uwidoczniony w wykazie podatników, czyli białej liście.

Pytanie i odpowiedź są następujące:

Czy płatności za pomocą np. karty debetowej czy kredytowej lub szybkie płatności internetowe trafiają na rachunek faktycznego odbiorcy płatności zawarty w wykazie?

Płatności takimi instrumentami nie są uznawane za „płatności dokonane przelewem”, tzn. nie są objęte przepisami dotyczącymi Wykazu podatników VAT. Tym samym – skoro nie jest to przelew, ale zlecenie płatnicze, czyli oświadczenie płatnika lub odbiorcy skierowane do jego dostawcy, które zawiera polecenie wykonania transakcji płatniczej – to zapłacenie kartą lub pay-by-linkiem nie będzie skutkować poniesieniem negatywnych konsekwencji podatkowych (utratą kosztów uzyskania przychodu).

Z powyższej odpowiedzi wynika, że zapłata na rachunek bankowy kontrahenta kartą płatniczą lub przelewem typu paypal, czy dotpay nie będzie zobowiązywała nabywcy do sprawdzania numeru rachunku bankowego, na który zapłata zostanie dokonana.

Cenne wyjaśnienia. Jeszcze cenniejsze, gdy zauważy się, że pośrednio interpretują one również kwestie VAT w odniesieniu do obowiązkowego mechanizmu podzielonej płatności.

Od 1 listopada 2019 r. do ustawy o VAT został wprowadzony art. 108a ust. 1a, zgodnie z którym przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności.

Płacąc za towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy o VAT, jeżeli wartość faktury brutto przekracza (zdaniem Ministerstwa Finansów) 15.000 zł, trzeba stosować obowiązkowy mechanizm podzielonej płatności. Wskazany wyżej art. 108a ust. 1a ustawy o VAT mówi o płatności.

Sięgając jednak do art. 1 Decyzji Wykonawczej Rady (UE) 2019/310 z dnia 18 lutego 2019 r. w sprawie upoważnienia Polski do wprowadzenia szczególnego środka stanowiącego odstępstwo od art. 226 dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej czytamy, że: Na zasadzie odstępstwa od art. 226 dyrektywy 2006/112/WE upoważnia się Polskę do wprowadzenia obowiązku umieszczania na fakturach wystawianych w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług wymienionych w załączniku do niniejszej decyzji dokonywanych między podatnikami specjalnego komunikatu o konieczności wpłaty VAT na odrębny i zablokowany rachunek bankowy VAT dostawcy/usługodawcy otwarty w Polsce, jeżeli płatności z tytułu dostaw towarów i świadczenia usług są dokonywane elektronicznym przelewem bankowym.

Rada Unii Europejskiej nie upoważniła Polski do przyjęcia mechanizmu w sposób dowolny, lecz uzależniła wprowadzenie tego mechanizmu od realizacji przez Polskę określonych warunków, w tym stosowania mpp, gdy płatności z tytułu dostaw towarów i świadczenia usług zostaną dokonane elektronicznym przelewem bankowym.

Jak wynika z powyższego, w ustawie o VAT ustawodawca posłużył się pojęciem „płatność”, a nie wyrażeniem „elektroniczny przelew bankowy”. Ponadto w art. 108a ust. 3 ustawy o VAT, zdanie wstępne, wskazuje się, że zapłata z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności dokonywana jest w złotych polskich przy użyciu komunikatu przelewu. Zapłata kartą płatniczą nie jest ani zapłatą przy użyciu komunikatu przelewu, ani tym bardziej nie jest elektronicznym przelewem bankowym, o którym mowa w decyzji Rady Unii Europejskiej. O tym też mówi Ministerstwo Finansów wskazując, że: zapłata kartą płatniczą – „nie jest to przelew, ale zlecenie płatnicze, czyli oświadczenie płatnika lub odbiorcy skierowane do jego dostawcy, które zawiera polecenie wykonania transakcji płatniczej”.

Wydaje się, że Ministerstwo Finansów nie zauważyło, że interpretując pojęcie płatności za pomocą karty płatniczej dla potrzeb wykazu podatników i skutków płatności od 1 stycznia 2020 r. na inne konto niż wynikające z białej listy podatników dokonuje równocześnie interpretacji tego samego pojęcia dla celów ustawy o VAT w zakresie obowiązkowego mechanizmu podzielonej płatności.

Czy to znaczy, że Ministerstwo Finansów zgadza się, aby płacić kartą płatniczą za towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy o VAT, jeżeli wartość faktury brutto przekracza (zdaniem Ministerstwa Finansów) 15.000 zł i w konsekwencji nie stosować tego mechanizmu?

Co ciekawe Ministerstwo Finansów na to się nie zgadza. Na swojej stronie internetowej wśród pytań i odpowiedzi dotyczących mechanizmu podzielonej płatności znajduje się następująca odpowiedź:

Czy obowiązkowy MPP będzie dotyczyć także płatności kartą płatniczą powyżej 15 tys. zł brutto?

Za zakupy towarów objętych obowiązkowym MPP, opiewające na ponad 15 tys. zł brutto, nie będzie można płacić kartą płatniczą. (!!!) Przedsiębiorca będzie musiał zapłacić przelewem, bo transakcja będzie objęta MPP.

Jak widać z powyższego pomimo, że Polska została upoważniona do stosowania obowiązkowego mechanizmu podzielonej płatności wyłącznie w odniesieniu do płatności dokonywanych elektronicznym przelewem bankowym, to jednak Ministerstwo Finansów interpretuje treść art. 108a ust. 1a ustawy o VAT, na swoją korzyść tzn. tak, że uznaje, że w każdym przypadku płatność za towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy o VAT, jeżeli wartość faktury brutto przekracza 15.000 zł musi być dokonana w formie elektronicznego przelewu bankowego, a dokonanie zapłaty w formie płatności kartą płatniczą oznacza naruszenie tego obowiązku. A decyzja Rady UE? – cóż skierowana jest jedynie do Państwa członkowskiego, które mogło jedynie naruszyć (naruszyło) ramy jej stosowania. Podatnicy muszą stosować ustawę i nie mogą powoływać się na ww. decyzję skierowaną do adresata jakim jest Polska, chyba że sądy administracyjne staną po stronie podatnika.

Płatność kartą płatniczą – biała lista i mpp

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *