Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w indywidualnej interpretacji z dnia 7 listopada 2019 r. nr 0111-KDIB2-3.4010.271.2019.2.AZE rozstrzygnął o możliwości zaliczenia wydatku do podatkowych kosztów od 1 stycznia 2020 r., gdy sprzedawca nie jest zarejestrowanym na terytorium Polski podatnikiem VAT i nie występuje w wykazie podatników tzw. biała lista podatników.

Z pytaniem do organu podatkowego zwrócił się Podatnik, który ma zamiar dokonywać, również po dniu 1 stycznia 2020 r., zakupu towarów i usług od dostawców towarów lub usług spoza terytorium RP, tj. podatników VAT w innych krajach UE albo w krajach spoza UE. Płatności za nabywane od dostawców VAT UE i dostawców spoza UE usługi lub towary Podatnik będzie dokonywał na wskazane przez te podmioty rachunki bankowe, które będą prowadzone w bankach mających siedzibę poza terytorium RP lub ewentualnie na terytorium RP. Rachunki te nie będą zgłoszone do wykazu, o którym jest mowa w art. 96b ustawy o podatku od towarów i usług. Zagraniczni kontrahenci nie będą, w rozumieniu ustawy o VAT, zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Podatnik zadał następujące pytanie, czy dokonując płatności z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na wskazany przez dostawcę rachunek bankowy, który nie został zgłoszony do wykazu, o którym jest mowa w art. 96b ustawy VAT, gdyż dostawca towarów i usług nie jest podatnikiem VAT z terytorium RP, będzie mógł wydatek, którego dotyczy ta płatność zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów od 1 stycznia 2020 r.

Zdaniem Podatnika, ma on prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatek spełniający definicję kosztu uzyskania przychodu, gdy płatność dotycząca tego wydatku nastąpiła na rachunek bankowy niezgłoszony do wykazu, o którym jest mowa w art. 96b ustawy o podatku od towarów i usług, jeżeli rachunek ten należy do podmiotu, do którego nie ma zastosowania ww. art. 96b ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od 1 września 2019 r.).

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał stanowisko Podatnika za prawidłowe. Organ wyjaśnił, że przepisy art. 15d ust. 1 i ust. 2 ustawy o CIT zostały znowelizowane na mocy art. 3 ustawy z dnia 12 kwietnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2019 r. poz. 1018) i zgodnie z art. 14 pkt 2 ustawy z dnia z dnia 12 kwietnia 2019 r. wejdą w życie z dniem 1 stycznia 2020 r.

I tak art. 15d ust. 1 ustawy o CIT otrzymuje brzmienie:

Podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców:

1) została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego lub

2) została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, potwierdzonych fakturą, dokonanych przez dostawcę towarów lub usługodawcę zarejestrowanego na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny.

Z kolei znowelizowany art. 15d ust. 2 ustawy o CIT stanowi, że w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców została dokonana z naruszeniem ust. 1, podatnicy w tej części:

1) zmniejszają koszty uzyskania przychodów albo

2) w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów – zwiększają przychody

– w miesiącu, w którym odpowiednio została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego albo został zlecony przelew.

Dodatkowo został wprowadzony art. 15d ust. 4 updop, zgodnie z którym, przepisów ust. 1 pkt 2 i ust. 2 nie stosuje się, w przypadku gdy podatnik dokonujący płatności dokonał zapłaty należności przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, i złożył zawiadomienie, o którym mowa w art. 117ba § 3 Ordynacji podatkowej, do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury w terminie trzech dni od dnia zlecenia przelewu.

Art. 15d ust. 1 pkt 2 updop dotyczy sankcji w postaci utraty możliwości zaliczenia do kosztów wydatków przez podatników, którzy dokonają zapłaty (dotyczącej transakcji powyżej 15 000 zł) na rachunek spoza wykazu w sytuacji, gdy dostawa towarów lub świadczenie usług są potwierdzone fakturą i zostały dokonane przez podatników VAT czynnych. W takim przypadku płatność powinna być zawsze dokonana na rachunek zawarty w wykazie. Dokonanie płatności w tej sytuacji na rachunek płatniczy, który nie jest zawarty w wykazie będzie traktowane jako działanie niezgodne z wprowadzonymi przepisami i oznaczać będzie zastosowanie przewidzianych sankcji.

Stwierdzić należy, że przepis art. 15d ustawy o CIT od 1 stycznia 2020 r. zostanie rozszerzony i zgodnie z art. 15d ust. 1 pkt 2 tej ustawy nie każda płatność przekraczająca kwotę 15 000 zł dokonana przelewem na rachunek bankowy będzie stanowić koszt uzyskania przychodów.

Zgodnie z literalnym brzmieniem przepisu art. 15d ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, jednym z warunków jego zastosowania jest fakt dokonania płatności za dostawę towaru lub świadczenia usług dokonanych przez dostawcę towarów lub usługodawcę zarejestrowanego na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny. Powyższe oznacza, że w przypadku gdy dostawa towarów (lub świadczenia usług), zostaną dokonane przez dostawcę towarów lub usługodawcę niezarejestrowanego na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny nie znajdzie zastosowania przepis art. 15d ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, w konsekwencji dokonana płatność przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy VAT będzie mogła stanowić koszty uzyskania przychodów, o ile spełnione zostaną przesłanki zaliczenia jej do kosztów uzyskania przychodów – płatność taka nie będzie podlegać pod dyspozycję przepisu art. 15d ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

Krótki komentarz:

I wszystko byłoby bardzo pięknie, gdyby można było ustalić, który z zagranicznych kontrahentów jest, a który nie jest zarejestrowany na terytorium Polski. Jeżeli podatnik nie będzie miał 100% pewności, że jego zagraniczny dostawca nie jest w Polsce zarejestrowany jako podatnik VAT czynny będzie musiał wysyłać zawiadomienia do urzędu skarbowego w terminie 3 dni od dnia zlecenia przelewu. Jednak, który naczelnik urzędu skarbowego dla naszego zagranicznego kontrahenta może być właściwy (bo tylko do tego naczelnika urzędu skarbowego należy składać zawiadomienia), to wie tylko Minister Finansów, tym bardziej, że nie mamy pewności, czy nasz kontrahent jest, czy nie jest w Polsce zarejestrowany jako czynny. Brak złożenia zawiadomienia do właściwego dla sprzedawcy naczelnika urzędu skarbowego może być traktowane, tak jakby zawiadomienie nie zostało złożone. Konsekwencją będzie brak możliwości zaliczenia wydatku do podatkowych kosztów. Dotyczyć to może takich transakcji jak: WDT, import usług, a nawet import towarów.

Aktualizacja: https://wzajaczkowski.pl/platnosc-na-rzecz-zagranicznego-kontrahenta-a-wykaz-podatnikow/

Przelew na rzecz zagranicznego kontrahenta a biała lista podatników

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *