Zwolnienia z kas fiskalnych w 2024 r.

Od stycznia 2024 r. obowiązuje nowe rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 24 listopada 2023 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz.U. 2023, poz. 2605).

Rozporządzenie to obowiązuje jedynie do końca 2024 r.

Nowe rozporządzenie zwalnia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych i zasadniczo przedłuża dotychczasowe zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Należy przypomnieć, że sprzedaż na rzecz innych podmiotów niż osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej oraz innych niż rolnicy ryczałtowi (uogólniając – na rzecz podatników oraz osób prawnych nie będących podatnikami) nie podlega obowiązkowi ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Jakie zmiany wprowadziło nowe rozporządzenie?

Utrzymano tytuł zwolnieniowy dla jednostek samorządu terytorialnego w zakresie czynności wykonywanych przez ich jednostki organizacyjne – zwolnienie to jest bardzo istotne dla JST. Gdyby nie ono każda jednostka samorządowa prowadząca sprzedaż na rzecz konsumentów musiałaby posiadać kasę fiskalną i ewidencjonować na niej tę sprzedaż – z wyłączeniem czynności, które są przedmiotowo zwolnione z kas rejestrujących i zostały wymienione w załączniku do ww. rozporządzenia.

Ponadto w związku z ustawą o wsparciu gospodarstw domowych w ponoszeniu kosztów związanych ze zmianą standardu nadawania naziemnej telewizji cyfrowej i wygaśnięciem z dniem 31 grudnia 2022 r. prawa do dokonywania płatności za pomocą dokumentu potwierdzającego przyznanie świadczenia wykreślono zwolnienie dla Poczty Polskiej z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących w zakresie dostaw odbiorników cyfrowych do odbioru naziemnej telewizji cyfrowej w standardzie DVB-T2/HEVC (§ 4 ust. 3 pkt 3 rozporządzenia obowiązującego do końca 2023 r.).

Z powyższego wynika, że Poczta Polska nawet gdyby zdecydowała się sprzedawać od dnia 1 stycznia 2024 r. odbiorniki cyfrowe do odbioru naziemnej telewizji cyfrowej w standardzie DVB-T2/HEVC nie będzie mogła korzystać z żadnego zwolnienia, bowiem odbiorniki te są wskazane w § 4 ust. 1 pkt 1 lit. h obecnego, jak i poprzedniego rozporządzenia w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W § 4 ust. 1 pkt 1 lit. g rozporządzenia dokonano zmian w zakresie wyłączenia ze zwolnienia części i akcesoriów do pojazdów silnikowych poprzez zmianę kodów CN (Nomenklatury Scalonej) dla wskazanych tam towarów.

W § 4 ust.1 pkt 1 lit. g rozporządzenia w zakresie wskazania kodów CN części i akcesoriów do pojazdów silnikowych, których dostawa nie jest objęta zwolnieniem, kod CN 9401 90 80 w związku ze zmianami w strukturze kodów w ramach pozycji 9401 jakie nastąpiły w taryfie celnej na 2022 rok, został usunięty i zastąpiony kodem CN 9401 99 90. Jednak w Nomenklaturze scalonej na 2024 rok dokonano kolejnych zmian. Od 1 stycznia 2024 r. kod CN 9401 99 90 został usunięty, a w jego miejsce pojawiły się dwa następujące nowe kody, obejmujące części: 9401 99 20 i 9401 99 80. W związku z powyższym w § 4 ust.1 pkt 1 lit. g rozporządzenia obowiązującego na 2024 r. dokonano zamiany tych kodów w miejsce kodu 9401 90 80 wskazanego w rozporządzeniu obowiązującym do końca 2023 r.

Należy jednak zwrócić uwagę, że zakres przedmiotowy części samochodowych wskazanych CN wg kodu 9401 90 80 obowiązującego do końca 2023 r. nie musi się pokrywać z treścią kodów 9401 99 20 i 9401 99 80, które obowiązują w 2024 r. Stąd też podatnicy dokonujący dostawy towarów (części do pojazdów samochodowych) powinni w bieżącym roku przyjrzeć się sprzedawanym towarom i ich klasyfikacji wg kodów CN, tak aby dokonywana sprzedaż nie była objęta obowiązkowym wyłączeniom ze zwolnień z kas fiskalnych na podstawie § 4 ust.1 pkt 1 lit. g rozporządzenia.

Istotną zmianą jest natomiast zmiana dokonana w § 6 nowego rozporządzenia. Zmiana ta spowodowana jest niefrasobliwością pracowników Ministerstwa Finansów, albo, co gorsza, a czego wykluczyć nie można, korupcją (należy przypomnieć, że nowe rozporządzenie zostało opublikowane jeszcze w listopadzie 2023 r. za czasów rządu poprzedniej większości sejmowej).

Obecna treść § 6 rozporządzenia jest następująca:

1. W przypadku podatników, którzy w 2023 r. przestali spełniać warunki do zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji, stosuje się terminy rozpoczęcia prowadzenia ewidencji określone w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2021 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. poz. 2442, z 2022 r. poz. 724, 1368, 2029 i 2242 oraz z 2023 r. poz. 1470).
2. W przypadku podatników, którzy w 2023 r. rozpoczęli prowadzenie ewidencji czynności wymienionych w poz. 39 lub 40 załącznika do niniejszego rozporządzenia, zwolnienia, o którym mowa w § 2, w zakresie tych czynności nie stosuje się.
3. Zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 3, nie stosuje się w przypadku podatników, którzy w 2023 r. przestali spełniać warunki do zwolnień, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 3 i 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2021 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Problem z niewłaściwą redakcją przepisów w § 6 rozporządzenia, w szczególności ust. 2 i ust. 3, wynika z tego, że nie tak jak w poprzednim rozporządzeniu odwołują się one do okresu sprzed dnia „wejścia w życie niniejszego rozporządzenia”, lecz do „2023 r.”.

Tak ukształtowana treść regulacji sprawia, że dla ustalenia prawa do zwolnienia na podstawie nowych regulacji istotne jest wyłącznie to, czy podatnik przestał spełniać warunki do zwolnienia w 2023 r. Nie jest natomiast istotne, czy przestał spełniać warunki do zwolnienia przed 2023 r.

Z § 6 ww. rozporządzenia powinno wynikać, że podatnicy, którzy utracili prawo do zwolnienia przed 1 stycznia 2024 r. do tego zwolnienia nie mogą powrócić w 2024 r. (albo ewentualnie w kolejnych latach – co będzie zależne od przyszłych rozporządzeń). Niestety tak nie jest.

Treść § 6 ust. 1 ww. rozporządzenia jest zasadniczo skierowana do podatników zwolnionych podmiotowo oraz tych którzy utracili prawo do stosowania zwolnień w związku z wykonaniem czynności wymienionych w § 4 ust. 1 rozporządzenia (czynności bezwzględnie wyłączone z możliwości stosowania zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących). Przepis ten może mieć zastosowanie w innych przypadkach.

Rozpatrzmy następujący przykład.

Podatnik wykonywał czynności wymienione w poz. 25 załącznika do rozporządzenia – wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi, jeżeli świadczenie tych usług w całości zostało udokumentowane fakturą lub świadczący usługę otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła – PKWiU ex 68.20.1.

Warunkiem zastosowania zwolnienia było to, aby ww. usługi świadczone przez podatnika były udokumentowane fakturą lub podatnik otrzymywał zapłatę za ww. usługi na konto bankowe.

Podatnik ten w latach poprzednich utracił prawo do zwolnienia podmiotowego. W 2022 r. podatnik zaprzestał wystawiania faktur, jak również nie otrzymywał należności na konto za świadczenie usług wynajmu. Skutkowało to koniecznością instalacji kasy fiskalnej w 2022 r. przez tego podatnika. Nie mógł bowiem skorzystać ze zwolnienia z kasy rejestrującej wymienionego w poz. 25 załącznika do rozporządzenia (jak również w poz. 37 załącznika).

Podatnik ten również w 2023 r. miał obowiązek ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Jednakże w 2023 r. podatnik ten pomimo ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących ponownie zaczął wystawiać faktury na rzecz konsumentów dokumentując usługi wynajmu.

W związku z brzmieniem § 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2021 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz.U. 2021, poz. 2442): w odniesieniu do niektórych czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się zgodnie z warunkami określonymi w tym załączniku, podatnik nie mógł stosować zwolnienia w 2023 r. pomimo wystawiania faktur w 2023 r., gdyż w świetle poz. 25 załącznika do rozporządzenia warunkiem zastosowania zwolnienia było wystawianie faktur lub (zamiennie) otrzymanie płatności na konto przez cały okres obowiązywania rozporządzenia (lata 2022-2023).

Jednakże nowa treść § 6 ust. 1 nowego rozporządzenia wskazuje, że podatnik ten ma obowiązek prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących w 2024 r., gdyby w 2023 r. przestał spełniać warunki do zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji.

Rzeczywiście podatnik w 2023 r. miał obowiązek ewidencjonowania sprzedaży usług wynajmu przy zastosowaniu kas rejestrujących, ale nie dlatego, że w 2023 r. przestał spełniać te warunki, lecz dlatego, że warunki te przestał spełniać w 2022 r., czego konsekwencją była konieczność stosowania kas rejestrujących również w 2023 r. na podstawie § 2 ust. 2 rozporządzenia z 2021 r. Co więcej, na podstawie poz. 25 załącznika warunki do zwolnienia w 2023 r. były spełnione. Gdyby w dalszym ciągu podatnik ten wystawiał w 2024 r. faktury za usługi wynajmu byłby zwolniony z obowiązku stosowania kasy rejestrującej w odniesieniu do tych usług na podstawie poz. 25 załącznika do (nowego) rozporządzenia z 2023 r.

Na marginesie wyjaśnię, że podobna interpretacja nie może zostać zastosowana do podatnika zwolnionego podmiotowo, który przekroczył limit sprzedaży w 2023 r., gdyż zgodnie z § 3 ust. 2 pkt 1 nowego rozporządzenia: zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie stosuje się do podatników, którzy w poprzednim roku podatkowym byli obowiązani do prowadzenia ewidencji lub przestali spełniać warunki do zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji. Tak więc jeżeli podatnik był przed 2024 r. obowiązany do ewidencji w związku z utratą zwolnienia podmiotowego, to nie ma on możliwości powrócenia do zwolnienia podmiotowego w 2024 r.

Osoba czytająca ten tekst zapewne stwierdzi, że nie jest to jednoznaczne, różnie można interpretować przepisy, a ponadto o jakie problemy może chodzić, gdy mowa o stosunkowo niewielkiej sprzedaży. I tu się zgadzam, § 6 ust. 1 obecnego rozporządzenia to jedynie wstęp do najważniejszych zmian dokonanych w nowym rozporządzeniu.

Zgodnie z § 6 ust. 2 rozporządzenia obowiązującego w 2024 r.: w przypadku podatników, którzy w 2023 r. rozpoczęli prowadzenie ewidencji czynności wymienionych w poz. 39 lub 40 załącznika do niniejszego rozporządzenia, zwolnienia, o którym mowa w § 2, w zakresie tych czynności nie stosuje się.

Czynności wymienione w poz. 39 i poz. 40 to:

poz. 39 Dostawa towarów przy użyciu urządzeń służących do automatycznej sprzedaży, które w systemie bezobsługowym przyjmują należność i wydają towar.

poz. 40 Świadczenie usług przy użyciu urządzeń, w tym wydających bilety, obsługiwanych przez klienta, które również w systemie bezobsługowym przyjmują należność w:

1) bilonie lub banknotach, lub

2) innej formie (bezgotówkowej), jeżeli z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę lub czynność jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności zapłata dotyczyła

W poz. 39 i poz. 40 zostały wymienione czynności realizowane przy użyciu urządzeń obsługiwanych przez klienta, czyli najczęściej tzw. automatów vendingowych.

Przyjrzyjmy się następującemu przykładowi.

Podatnik (duży podmiot) postanowił w 2022 r. kupić kilkaset automatów vendingowych. Zanim je nabył kupił na próbę jeden automat używany, który posiadał wbudowaną kasę rejestrującą zapewniającą pokazanie na wyświetlaczu dla nabywcy przez co najmniej 30 sekund danych dotyczących sprzedawcy i wartości transakcji, o których mowa w § 52 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii z dnia 12 września 2021 r. w sprawie wymagań technicznych dla kas rejestrujących (Dz.U. 2021, poz. 1759).

Pozostałe nowo zakupione urządzenia vendingowe nie posiadały kas fiskalnych. Podatnik nie musiał ich instalować w tych urządzeniach w 2022, jak i w 2023 r., gdyż korzystał ze zwolnienia określonego w poz. 39 załącznika do rozporządzenia z 2021 r. Instalacja kas fiskalnych w takich urządzeniach to zapewne koszt około 1000 – 2000 zł za jedną kasę fiskalną.

Okazało się, całkowicie przypadkowo, że nowe rozporządzenie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących obowiązujące od stycznia 2024 r. również zwalnia tego podatnika z obowiązku instalacji takich kas rejestrujących w kupionych w 2022 r. urządzeniach vendingowych.

Gdyby regulacja zawarta w § 6 ust. 2 była analogiczna do regulacji z poprzedniego rozporządzenia podatnik musiałby takie kasy zainstalować. Brzmienie tego przepisu z rozporządzenia z 2021 r. było następujące: w przypadku podatników, którzy przed dniem 1 stycznia 2022 r. rozpoczęli ewidencjonowanie czynności wymienionych w poz. 39 lub 40 załącznika do niniejszego rozporządzenia, zwolnienia, o którym mowa w § 2, w zakresie tych czynności ewidencjonowanych nie stosuje się.

Obecne brzmienie § 6 ust. 2 nie odwołuje się do okresu sprzed 2024 r. lecz wskazuje, że obowiązek instalacji kas w takich urządzeniach będą mieli podatnicy, którzy w 2023 r. rozpoczęli prowadzenie ewidencji czynności wymienionych w poz. 39 lub 40 załącznika.

„Nasz” podatnik szczęśliwie dla niego rozpoczął prowadzenie ewidencji czynności wymienionych w poz. 39 lub 40 załącznika już w 2022 r. Stąd nie musi instalować kas fiskalnych w swoich urządzeniach.

Ponadto w mojej ocenie § 6 ust. 2 nowego rozporządzenia zawęża zakres wyłączenia ze zwolnienia czynności wymienionych w poz. 39 lub 40 załącznika wobec § 6 ust. 2 rozporządzenia z 2021 r.

Obecna treść regulacji stanowi, iż: w przypadku podatników, którzy w 2023 r. rozpoczęli prowadzenie ewidencji czynności wymienionych w poz. 39 lub 40 załącznika do niniejszego rozporządzenia, zwolnienia, o którym mowa w § 2, w zakresie tych czynności nie stosuje się.

Natomiast treść § 6 ust. 2 rozporządzenia z 2021 r. miała następujące brzmienie: w przypadku podatników, którzy przed dniem 1 stycznia 2022 r. rozpoczęli ewidencjonowanie czynności wymienionych w poz. 39 lub 40 załącznika do niniejszego rozporządzenia, zwolnienia, o którym mowa w § 2, w zakresie tych czynności ewidencjonowanych nie stosuje się.

Różnica dotyczy ostatniej części przepisu (tekst pogrubiony).

Podatnicy, którzy rozpoczęli przed dniem 1 stycznia 2022 r. ewidencjonowanie czynności wymienionych w poz. 39 lub 40 nie mogli stosować zwolnienia wyłącznie do tych czynności, które rzeczywiście ewidencjonowali. Natomiast obecna (w 2024 r) treść wskazuje, że niezależnie jakie czynności wymienione w poz. 39 lub 40 podatnik ewidencjonował w 2023 r. musi je ewidencjonować przy zastosowaniu kasy rejestrującej również w 2024 r.

Stąd moim zdaniem do końca 2023 r. jeżeli podatnik przed 2022 r. ewidencjonował sprzedaż towarów w urządzeniach służących do automatycznej sprzedaży, to od 2022 r. musiał również tę sprzedaż ewidencjonować, przy równoczesnym braku takiego obowiązku w stosunku do usług (np. sprzedaży biletów), jeżeli w urządzeniach do sprzedaży biletów do końca 2021 r. nie stosował kasy rejestrującej. Nie musiał stosować kasy do sprzedaży biletów w 2022-2023 ponieważ tych czynności nie ewidencjonował wcześniej.

Natomiast nowe rozporządzenie obowiązujące w 2024 r. stanowi o konieczności ewidencjonowania w 2024 r. za pomocą kasy rejestrującej czynności wymienionych w poz. 39 lub 40 niezależnie od tego, czy wszystkie takie czynności podatnik ewidencjonował w 2023 r., czy tylko niektóre.

Jeżeli podatnik w 2023 r. ewidencjonował sprzedaż towarów w urządzeniach służących do automatycznej sprzedaży, to od 2024 r. musi tę sprzedaż ewidencjonować, jak również sprzedaż usług (np. sprzedaż biletów), pomimo tego, że takich usług w 2023 r. nie ewidencjonował przy zastosowaniu kasy rejestrującej, ale zacznie je ewidencjonować w 2024 r.

Jeszcze większe oszczędności z tytułu zakupu kas rejestrujących mogą uzyskać podatnicy, o których mowa w § 6 ust. 3 nowego rozporządzenia. Przepis ten stanowi: zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 3, nie stosuje się w przypadku podatników, którzy w 2023 r. przestali spełniać warunki do zwolnień, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 3 i 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2021 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zwolnienie, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia, to tzw. zwolnienie przedmiotowo-podmiotowe. Warunkiem jego stosowania jest to, aby podatnicy, którzy dokonują dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych z obowiązku prowadzenia ewidencji, wymienionych w części I załącznika do rozporządzeni ich udział sprzedaży z tytułu czynności zwolnionych z obowiązku prowadzenia ewidencji, wymienionych w części I załącznika do rozporządzenia, w całkowitej sprzedaży podatnika dokonanej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych był w poprzednim roku podatkowym wyższy niż 80%.

Rozpatrzmy następujący przypadek.

Podatnik w 2022 r. rozpoczął sprzedaż usług finansowych i ubezpieczeniowych (poz. 24 I części załącznika) i dokonuje również sprzedaży stacjonarnej towarów na rzecz konsumentów. Sprzedaż usług finansowych i ubezpieczeniowych ma być docelowo wiodącą działalnością o znacznym rozmiarze. Niestety w 2022 r. sprzedaż usług finansowych i ubezpieczeniowych była niewielka i proporcja sprzedaży z poz. 24 załącznika do sprzedaży ogółem na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych była niższa niż 80%. Oznaczało to konieczność instalacji w punktach sprzedaży stacjonarnej kas rejestrujących. Podatnik w 2023 r. osiągnął znaczną sprzedaż z tytułu finansowych i ubezpieczeniowych, a w konsekwencji proporcja za 2023 r. wynosiła ponad 80%. Podatnik zamierza w 2024 r. otworzyć nową sieć sklepów stacjonarnych, co wiązałoby się z obowiązkiem zakupu (leasingu) dużej ilości kas rejestrujących.

Okazuje się, ze nowa treść § 6 ust. 3 rozporządzenia nie obliguje już tego podatnika do instalacji jakichkolwiek kas fiskalnych. Z przepisu tego wynika, że zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 3, nie stosuje się w przypadku podatników, którzy w 2023 r. przestali spełniać warunki do zwolnień, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 3 i 4 rozporządzenia z 2021 r.

Ponieważ wspomniany podatnik przekroczył w 2023 r. proporcję 80% sprzedaży na rzecz konsumentów usług finansowych i ubezpieczeniowych do sprzedaży na rzecz konsumentów ogółem, w 2024 r. będzie spełniał warunki do zwolnienia z kas fiskalnych i nie będzie musiał instalować kas fiskalnych.

Podatnik ten przestał spełniać warunki do zwolnienia na podstawie § 3 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia z 2021 r. w 2022 r. Nie jest więc podatnikiem, który przestał spełniać te warunki w 2023 r. skoro właśnie w 2023 r. je spełniał, a w 2022 r. ich nie spełniał.

Natomiast w 2023 r. jedynie kontynuował obligatoryjne ewidencjonowanie za pomocą kasy rejestrującej, o czym stanowił § 3 ust. 3 rozporządzenia z 2021 r.

Obecna regulacja § 3 ust. 2 pkt 2 o analogicznej treści jak § 3 ust. 3 poprzedniego rozporządzenia odnosi się jedynie do obowiązku ewidencjonowania przez tych podatników, którzy w poprzednim roku, a więc 2023 r. osiągnęli udział procentowy sprzedaży równy 80% albo niższy niż 80%. W przypadku „naszego” podatnika jego udział w poprzednim 2023 r. był wyższy niż 80%. Z jednej strony podstawą do ewidencjonowania w 2024 r. nie może stać się § 3 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia, a z drugiej strony § 6 ust. 3 wprowadza obowiązek ewidencjonowania dla tych podatników, którzy w 2023 r. przestali spełniać warunki do zwolnienia, a te, jak w przykładzie, podatnik spełnił.

Oznacza to, że podatnik taki w 2024 r. może zrezygnować ze wszystkich kas fiskalnych, a przyczyną tego jest błędne odniesienie w treści § 6 nie do okresów sprzed 1 stycznia 2024 r., a wyłącznie do 2023 roku.

Na marginesie należy zauważyć, że w uzasadnieniu do projektu rozporządzenia obowiązującego w 2024 r. wskazano:

„Zgodnie z § 6 ust. 1 rozporządzenia podatnicy, którzy przestali spełniać warunki do zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przed dniem 1 stycznia 2024 r., w celu rozpoczęcia prowadzenia ewidencji przy użyciu kasy rejestrującej stosują terminy określone w rozporządzeniu 2021.

W § 6 ust. 2 rozporządzenia zawarto uregulowanie, zgodnie z którym, jeśli podatnik rozpoczął prowadzenie ewidencji czynności wymienionych w poz. 39 lub 40 załącznika, zwolnienia, o którym mowa w § 2, w zakresie tych czynności, nie stosuje się. W odniesieniu do pozostałych czynności wymienionych w załączniku podatnik może skorzystać ze zwolnienia.

Przepis § 6 ust. 3 stanowi powielenie tego przepisu z rozporządzenia 2021. Uregulowanie to stanowi o tym, że podatnik, który przed dniem 1 stycznia 2024 r. przestał spełniać warunki do zwolnień „podmiotowo-przedmiotowych” określonych w rozporządzeniu 2021, nie może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 3 i 4.”.

W treści tego uzasadnienia jest jednoznaczne odwołanie do okresu sprzed 1 stycznia 2024 r., czyli inaczej niż w samej treści opublikowanego aktu prawnego. Na dodatek wskazuje się, że jest to powielenie przepisów z poprzedniego rozporządzenia i to komentarza nie wymaga. Dodać należy, że uzasadnienie takie zostało przez pracowników Ministerstwa Finansów dołączone do projektu rozporządzenia przekazanego do podpisu Ministrowi Finansów. Wydaje się, że w ten sposób wprowadzono w błąd ówczesnego Ministra Finansów odnośnie przepisów, które akceptował.